In (corona-)tijden als deze ben ik blij geen grote zzp-vis in de vijver te zijn. Pff, wat een zorgen zou mij dat op dit moment geven. Stel je voor dat ik de eigenaar zou zijn van een grote yogastudio. Middelgroot kan ook. Dan zit je er nu niet zo ontspannen bij, ondanks dat dat (ontspannen) onze core business is. Ik hoor het, ik lees het en ik leef met ze mee. Want werd yoga eindelijk serieus genomen, en kon je eindelijk een goedlopende zaak hebben, dan valt dat nu misschien totaal in duigen (en daarmee staat de yoga business natuurlijk niet alleen). Hoe groter, des te meer zorgen. Dat is een wet van meden en persen. Mijn moeder zei het vroeger al: een groot huis moet je ook maar schoonhouden, waarmee ze maar wilde aangeven: dat is alleen maar een zorg meer, láát maar.
Een eigen yogastudio, dat was wel ooit mijn plan. Een eigen ruimte, liefst bestaande uit 2 losse yogazalen, een relax-lounge-tea plekje met heerlijke zachte banken en kussens all-over, waar je na afloop van een les een lekker theetje of sapje kunt nuttigen, met elkaar natuurlijk, napraten over de les of over het leven, of gewoon over ditjes-en-datjes. Misschien zelfs een kleine keuken erbij met gezonde maar super-lekkere hapjes, ik ken genoeg enthousiaste cookies (ik ben dat niet, laat dat duidelijk zijn). Een mooie échte kleedruimte, misschien met douches erbij. Winkeltje, dat ook graag! Waar je yoga-gerelateerde items kunt kopen. Een beetje zoals mijn (online) Spirited Living Shop (momenteel even niet online). Dat dus.
Ik heb er vanaf het begin regelmatig over gedroomd, en er zijn zelfs momenten geweest dat er stappen zijn genomen. Bijna was er in onze Reitdiephaven sprake van een 'gezondheidscentrum 2.0' waar ik samen met een bevriend huisarts een multi-disciplinair centrum wilde opstarten vanuit een holistische insteek. West meets east, de voordelen van onze Westerse medische wetenschap gecombineerd met aanbieders die zich bezighouden met het voorkómen van ziekte, zoals dat in de Oosterse geneeswijze voorop staat. Yoga, massage, coaches én een apotheek, huisarts en fysiotherapeuten. Het kwam door allerlei omstandigheden niet van de grond, o.a. door de hoge huren hier in onze 'poshy' buurt en het gemis van een aantal grote partijen die een aanzienlijk deel van die huur zouden kunnen ophoesten. Zelf kón en eerlijk gezegd dúrfde ik dat niet, en met mij meer kleine ondernemers die wel enthousiast waren over het idee en ook graag onderhuurder werden, maar zich ook niet wilden branden aan een investering of lening met een paar nullen.
Dus werd ik in 2016 zzp-yogadocent, met een kleine (maar sfeervolle) studio aan huis, die zich los van haar eigen leden (die massaal aan kwamen draven, want niets zo fijn als yoga bij je om de hoek, als je dat dan toch wilt doen, en daarna op je sloffen bij wijze van spreken weer terug naar huis) ook verhuurde voor lessen bij de sportschool in de haven én een yogastudio met wél een aantal docenten en een groter bereik. Die laatste twee betrekkingen zei ik een klein jaar geleden gedag, niet uit onvrede (want aan beide heb ik veel te danken: ervaring opdoen, een stukje zekerheid en zelfs een kerstpakket - dat laatste kun je opeens heel erg waarderen als je dat niet meer standaard krijgt!) maar omdat ik mijn eigen vleugels uit wilde slaan. Na een paar jaar aan de basis te hebben gewerkt, had ik het geluk van een trouwe klantenkring en had ik een paar goedlopende yoga retreats georganiseerd. Dat smaakte naar meer. Als ondernemer ben je eigenlijk steeds in ontwikkeling - en zeker als je je begeeft op een terrein waar zelfreflectie & contemplatie hoog in het vaandel staan, moet je op dat gebied toch wel een beetje geloofwaardig overkomen dus ik evalueer me redelijk suf en stel bij als het anders moet. Het is ook juist die vrijheid in het ondernemerschap die je in staat stelt om het te doen zoals je het wilt doen. Al experimenterend. Aan het begin van ieder jaar blik ik terug en kijk ik vooruit: wat geeft mij plezier, voldoening, zingeving? En daar ga ik dan (meestal, als het haalbaar is) mee aan de slag. Dat kan en dat mag van alles zijn!
Maar wat het ook is, het is meestal niet groots. Ik vind het fijn als het klein is. Behapbaar. Vandaar de titel van dit stukje: S M A L L I C A N H A N D L E !
Dat klinkt niet ambitieus en dat klopt: dat is niet ambitieus. Niet ambitieus op het vlak van: willen groeien, groter willen worden of meer willen verdienen. Of stop: dat laatste wil ik wel, maar niet ten koste van tijd, plezier, geluk, gezin, stress. Ik ben nog steeds aan het uitvinden hoe ik wel rijk(er) kan worden zonder al die bij-effecten (tips iemand?). Want dat geld heel fijn en belangrijk is, als middel om het leven te leven dat ik graag wil leven, dat weet ik heus wel. Het grappige is dat ik als 'tiny' yogadocent eigenlijk (normaal - nu is even een uitzondering) best aardig verdien. Want ik heb nauwelijks kosten zoals huur van een pand of docenten die ik moet betalen. Wat ik verdien is al snel winst. En van die winst kan ik mijzelf uitbetalen. Dat geeft een enorm gevoel van voldoening en trots!
Ik kom niet uit een ondernemersnest maar uit een boekhoudersnest - mijn vader zat zijn hele leven in de cijfertjes en al vroeg telde ik op zo'n ouderwetse telmachine de bonnetjes voor de spaaractie bij de bakker op; ik werd daar heel rustig van - en ik weet de waarde van geld. Thuis werd er op gehamerd: zorg dat je een goede baan krijgt, zorg dat je spaart en niet hoeft te lenen, wees zuinig met af en toe een gekkigheidje (waar je dan voor had gespaard en wat je dus echt bij elkaar had verdiend!). De hand op de knip, zekerheid voor alles maar niet zurig, kado's mochten groot zijn en feestdagen werden uitbundig gevierd. Ik doe het zelf ondertussen een beetje anders, maar die basis zit er behoorlijk ingebakken en past wel bij mij. Een beetje tot mijn eigen verrassing is het runnen van mijn eigen toko het allerleukste wat ik me kan bedenken, en het gaat me ook goed af. In mijn boekhoudprogramma hou ik wekelijks de stand van zaken bij en zorg ik dat ik altijd een appeltje voor de dorst heb (dank, papa!). Een onderneming zonder 'big thinking' en juist vanuit dat principe 'small I can handle' is voor mij precies goed!
Ik weet dat veel collega yogastudio's het nu zwaar hebben. En zich zorgen maken over de nabije toekomst. Kunnen we binnenkort weer open, moet dat met 1,5 meter afstand en zo ja, betekent dat het einde van mijn studio? Want de (hoge) huur gaat door en is berekend op een x-aantal mensen per les in de ruimte. Mogen er straks maar de helft, of zelfs 1/3 in, dan kan dat misschien niet meer uit. Wat zou het mooi zijn, zeg ik dan nog even tussen de regels door, als er maandelijks een basisloon op de rekening gestort zou worden (niet alleen nu, tijdelijk, maar altíjd) om de grootste zorgen van het hoofd boven water houden weg te nemen. Toen ik startte in 2016 had ik naast mijn bedrijf ook nog een kleine uitkering. Dat gaf zoveel ruimte en rust om te dúrven ondernemen!
Zelf worstel ik ook wel - wederom in het klein - met de kwestie 'hoe straks', maar dat kost me vooralsnog geen zakken vol geld. Mede dankzij mijn kleine maar fijne groep loyale lieve leden die mijn online lessen volgen en waar ze kunnen, door blijven betalen, heb ik nu en voorlopig nog inkomsten. Ik ken ze allemaal, de meesten best goed, ik weet waar ze wonen, wat ze kunnen, wat ze doen, wat ze mee hebben gemaakt. Sommigen gaan elke keer met me mee 'op retreat'. Ik mis hun lijfelijke aanwezigheid maar blijf via WhatsApp groepen, mailtjes en sociale media behoorlijk bij ze betrokken. Het moet geen jaren duren, maar ik durf me redelijk over te geven aan wat zich aandient de komende tijd. Vanuit het vertrouwen dat het goed komt. Want zo is het altijd gegaan. Klein, maar fijn!
W E C A N H A N D L E T H I S. T R U S T ♡