Ooit had ik (waarschijnlijk/misschien) een strak en (mogelijk) fantastisch lichaam, maar dat, lieve lezers, is alweer een hele tijd geleden (als de kwalificaties ‘strak’ en ‘fantastisch’ überhaupt van toepassing waren - ik ervoer dat nochtans zeker niet zo). En zo belandde ik op de bank/tafel (dat laatste zeer eerzaam, want ik spreek hier over de behandeltafel, jazeker, alles in het nette!) bij de osteopaat.

Want zelfs als beoefenaar van yin yoga (ik roemde in mijn vorige blog al de kleine wondertjes die het integreren van yin yoga in je leven kan bewerkstelligen) kan het maar zo gebeuren dat je geruime tijd met klachten rondloopt die maar niet verdwijnen. In mijn geval pijnklachten in mijn bekken en onderrug. En een verstandig mens gaat dan op een zeker moment te rade bij een specialist. (Yin) yoga gaat toch ook over luisteren naar wat je lichaam je te vertellen heeft? Ik luister maar begrijp soms niet wat ik hoor. En dan schakel je een vertaler in, iemand die misschien wel weet wat mijn lijf aan signalen uitzendt.

Nu is er veel aanbod op het gebied van storingen in het bewegingssysteem. We hebben de ‘good old’ fysiotherapeut, de chiropractor, de manueel therapeut of de osteopaat. En in de alternatieve hoek is er ook nog veel te halen. Ik koos voor de osteopaat omdat deze kijkt naar het gehele systeem van de mens: de spieren, de houding, de wervelkolom, de botten, pezen en banden maar ook de organen. En, daar is ‘ie weer: het bindweefsel. Fascia. Fascinerende fascia. Ik voelde een verwantschap.

Van tevoren moest ik een zeer uitgebreide lijst met vragen over mijn gezondheid, operaties, eetpatroon, werking van mijn darmen en psychische gesteldheid online invullen. Dat zou als basis dienen voor de intake en de eerste behandeling. Ik was er wel even zoet mee, maar altijd goed om alles nog eens langs te gaan en onder woorden te brengen. En, confronterend hoe gefrustreerd ik eigenlijk ben dat ik dit ‘probleem’ niet even zelf ‘op kan lossen’ terwijl ik zo geloof in het ‘zelfhelend vermogen’ van mijn lijf. Hoezo, een groot ego! Soms heb je een helpende hand nodig om dat zelfhelende vermogen een zetje te geven. En yin yoga doet geweldig werk op dat vlak, maar laten we eerlijk zijn: er is méér dan bindweefsel alleen in het lichaam (nou ja, een heel klein beetje meer dan…) en wie weet moet ik daar nou juist even mee aan de slag.

Geruststellend en irritant waren de woorden van ‘mijn’ - het voelt zo snel eigen - osteopaat dat hij geen grote, duidelijke afwijkingen kon traceren. Ik was aan mijn ene kant iets ‘verkort’, mijn uitlijning was (dus) niet geheel recht, en mijn bekken was enigszins gefixeerd. Door mijn bekkenstand heb ik van nature een iets mindere curve in mijn onderrug, waardoor dat gebied gemiddeld wat meer spanning te verduren krijgt. Tel daarbij op dat ik jaren terug pijnlijk van mijn fiets gevallen ben op mijn linkerzijde én, nog zo’n leuke, de overgang waar ik toch echt in zit – no need to deny anymore – wat een heerlijk hormonencircus teweegbrengt in mijn lijf. Hard werken voor o.a. mijn lever. En die steeds terugkerende pijn aan de onderkant van mijn benen, duidt weer op een opspelende galblaas.

Hmmm….

Niet zo gek, die koppeling met de lever en galblaas. Niet als je weet dat die organen horen bij het element ‘hout’, wat staat voor lente, creativiteit, zelfexpressie, besluiten durven nemen en je hart durven volgen. Het staat voor Het Roer Om, een nieuwe weg inslaan en dat durven doen! Aha. Juist. Behoorlijke issues waar ik nu mee bezig ben, dus niet-zo-gek-wellicht-dat-die-pijn-juist-daar de kop opsteekt.

Dus aan de slag ermee, zowel fysiek (al goed bezig) als mentaal en energetisch. With a little help from my friend the osteopaat!